Yanlış anlaşılmasın burada şahıs Billy the Kid veya Jesse James değil, Ian'ın asistanı Will.

Merak edenler için kısaca wet plate collodion tekniğinden bahsedeyim : Öncelikle adını yeni öğrendiğim bir takım kimyasal maddeleri karıştırarak yoğun ve yapışkan bir sıvı elde ediyoruz, daha sonra bu sıvıyı mümkün olduğunca homejen bir şekilde metal plakanın üzerine döküp, metal plakayı karanlık odada üç dakika boyunca gümüş nitratlı suyun içinde tutuyoruz. Böylece metal plakanın üzerinde kendi ürettiğimiz bir film katmanı oluşuyor. Şimdi beş dakika içinde bu metal plakayı fotoğraf makinesine yerleştirip, çekeceğimiz fotoğrafı çekip yıkamaya başlamak gerekiyor. Daha sonrası film yıkamakla aynı, metal plaka bir süre gelişitirici banyoda yıkandıktan sonra suda temizleniyor ve son olarak sabitleyici banyoda yıkandıktan sonra fotoğraf ortaya çıkıyor. Tamamen el yapımı bu fotoğrafın oluşumunu görmek büyülü bir deneyim ... Hele daha sonra gün ışında bu plakalara bakmaya doyamıyor insan, bütün kusurlarına ve yirmi dolarlık plastik Holga makinelerle çekilmiş olduğu için minicik (6x6 cm) olmalarına rağmen sanki film tabakasının içinde yıllar öncesine bakıyorsunuz ...

Bu da üçüncü gün yaptığım diğer fotoğraf :

Bu fotoğrafta ne yazık ki ışığı pek iyi ayarlayamadık. El yapımı filmin doğal olarak ISO değerini bilemiyoruz. Ian'ın söylediğine göre yaklaşık ISO 1 (bir) :) Ama o günkü havaya sıcaklığına ve rutubete göre, collodion karışımının eskiliğine göre vs. bu değer bayağı değişebiliyor, dolayısıyla ne kadar pozlama yapacağımızı tahminen kararlaştırıyoruz. Herkes işi garantiye almak için stüdyo flaşları kullanarak portre çekmeye devam etti ama ben doğal ışıkta çekim yapmayı denemekte inat ettiğim için biraz karanlık oldu ...

Sonuç olarak bunca yolu bu iki yamuk yumuk fotoğrafı yapmak için mi gittin diye düşünenler olabilir. Çok haklılar ama ben hayatımda bu kadar keyif aldığım bir deneyim hatırlamıyorum ... Sanki büyülü bir ortamdaydım ...Bundan sadece birkaç ay önce Ian'ın Silver&Light videosunu izlemiştim, hem kendisi, hem yaptığı fotoğraflar hem de kamyondan bozma fotoğraf makinesi beni çok etkilemişti ve o ortamda olabilmeyi, hatta fotoğraflarından birine sahip olabilmeyi çok istemiştim. Birkaç tesadüf (?) neticesinde kendimi o ortamda, hem de Ian'ın fotoğraf makinesinin önünde poz verirken buldum, dev metal plaka üzerinde kendi fotoğrafımı gördüm, ve ondan bu büyülü tekniği öğrenme fırsatı buldum. Bu gibi durumlarda "keşke başka şey isteseydim" denir ama ben "iyi ki bunu istemişim" diyorum ...

Merak edenler için linkler :

http://www.ianruhter.com

http://vimeo.com/ianruhter

http://sallymann.com/

http://www.francescomastalia.com/

http://www.bostick-sullivan.com/

http://www.lundphotographics.com/

El emeğiyle üretilmiş gerçek fotoğraf işte böyle bir şey : yılların fotoğraf profesörünü yerlerde süründürüyor, profesyonel fotoğrafçıları ters köşeye yatırıyor, yüzlerce ustanın fotoğrafını satmış galeri yöneticisini olduğu yere mıhlıyor... İkinci günün sabahı Ian yanıma geldi ve "şimdi sana birşey göstericem, ağlayacaksın" dedi, neden diye sorduğumda "çünkü bitirdiğim zaman ben ağladım" dedi ...  Buradan birşey anlaşılmıyortabii ki ama sadece bu fotoğrafı görmüş olmak bile o kadar yola ve zamana değdi. Benim diğerlerinin foroğrafını çektiğime bakmayın, gözlerimden geçekten yaş geliyordu o anda ...

Çok eğlenceli, tatlı bir ekip bir araya gelmişti. Herkesin ortak yanı bilgisayarlarla çekilen kusursuz fotoğraflardan sıkılmış olmaları ve yeni (eski) arayışlar içinde olmalarıydı.

Bugünün sabah programında tanışma, fotoğraf makinesi gezme, Ian’ın daha önce çekmiş olduğu fotoğrafları görme ve işlem hakkında genel bilgilendirme vardı. Öğleden sonra da Ian ve ekibi içimizden birin fotoğrafını çekecekti. Kimin fotoğrafının çekileceğine karar vermek için kura çektik ve nasıl olduysa şapkadan benim ismim çıkıverdi ! Tabii ki bir fotoğraf çekilmesi çok uzun zaman alıyor. Öncelikle kriko ve takozlarla kamyonun yere paralel duruma getirilmesi gerekiyor dersem ne kadar detay olduğu anlaşılır. Daha fazla uzatmadan sizi günün fotoğrafları ile başbaşa bırakayım.

Tanıdınız mı ?


   

Aylar önce Ian Ruhter’in Silver & Light videosunu seyrettiğim zaman beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Hem dev boyutlardaki wet plate collodion fotoğrafları,  hem hayalindeki bu fotoğrafları çekebilmek için bir kamyoneti modifiye ederek yaptığı dev fotoğraf makinesi, hem de macerası beni çok etkilemişti.

Az önce 13 saatlik uçak yolculuğu ve 2 saatlik araba yolculuğundan sonra çölün ortasındaki Palm Springs kasabasında Ian Ruhter ile tanıştım ve yarın üç günlük workshop başlıyor …

Filmi izledikten kısa bir süre sonra, çok da bunalmış olduğum bir dönemde, tesadüfen  bir yerde Ian Ruhter’in ilk defa workshop düzenleyeceğini okudum ve hemen kayıt oldum. O günden beri kimseyi benimle beraber gelmeye ikna edemedim. Teknoloji harikası dijital makinelerimiz dururken 1850’lerden kalma, oldukça karmaşık ve biraz da tehlikeli bir teknikle hiç de net ve keskin olmayan fotoğraflar üretmenin heyecanını anlayan az sayıdaki arkadaşımın da ne yazık vakitleri uygun değildi. Neticede tek başıma geldim ve heyecanla yarını bekliyorum…

İlk gün Ian ve ekibiyle birlikte filmdeki fotoğraf makinesinin içinde çalışacağız, daha sonraki günlerde ise bu tekniği ve kimyasını öğrenerek kendi minik Holga makinelerimizle 6x6 cm. wet plate fotoğraflar üreteceğiz. Üç günde bu karmaşık ve kimya temelli tekniği öğrenebilir miyim, öğrensem de gerekli malzemeleri temin edebilir miyim, temin edebilsem de kendimi zehirlemeden ofis/atölyemi havaya uçurmadan uygulayabilir miyim, uygulayabilsem de ürettiğim fotoğraflar bir şey benzer mi bilmiyorum. Ama artık hayatta yolculuğun eğlenceli olmasına bakıyoruz, hedefle ilgilenmiyoruz ...